In seksscènes in films zien we meestal strakke lijven gehuld in mooie lingerie, die elegant over elkaar heen liggen kronkelen. Maar seks in het echte leven is een stuk morsiger en complexer. Daarom geven wij een eerlijke inkijk in onze slaapkamer, zonder taboes en verbloemingen. Van een onenightstand tot soloseks, zo gaat het er écht aan toe! Vandaag: de voorbindpenis.
Lesbische seks! Anale seks! Een trio! Seks met een minnaar! Ik hoef jullie niet te vertellen dat je als prille twintiger veel verbeelding hebt, al dan niet aangescherpt door het grote boze internet of door erotische boeken, al dan niet voor en door vrouwen. Dat hoort bij de leeftijd. Het kan een woelige periode zijn waarin de ene na de andere fantasie je onervaren seksleven binnensluipt. Je probeert wat van dit en wat van dat. Meestal voeg je niet eens de daad bij het woord, hoe geweldig de informatie die je opvangt ook klinkt: ‘Seks met een vrouw is goed, want een vrouw weet precies wat een andere vrouw nodig heeft omdat ze vrouw is.’ Iets met een tong, het juiste ritme en een orgasme van heb ik jou daar. Zo klaar als klontje. Of dit allemaal echt klopt, ben ik persoonlijk nooit te weten gekomen. Zover ben ik nooit geraakt met een vrouw.
Of dan deze. Wat als ik… een piemel had? Als meisje kan je er wel eens bij stilstaan, over hoe het zou zijn. Rechtopstaand plassen. Tegen een boom. In de sneeuw. Bij mij kwam de piemel terug in die warrige twintiger jaren, in een aangebrand artikel op het grote geile internet. Maar dan anders. In de vorm van een voorbindpiemel. Die was niet alleen voor lesbiennes, zo stond er zwart op wit, maar evengoed voor avontuurlijke koppels. Iets over de man, zijn prostaat, het ultieme plekje van genot en weer zo’n orgasme van heb ik jou daar. Alleen voor mannen met lef.
“Vrouw neukt man, quoi. Opwindend, vond de feministe in mij.”
Maar wat mij aansprak, was het gevoel dat ze suggereerden dat je als vrouw zou hebben om voor één keer de touwtjes in handen te hebben, in bed. Wat als je echt eens de mán mocht zijn tijdens een vrijpartij? Trage, diepe stoten afwisselen met korte, snelle. How cool is that? Zoals in al die pornoverhalen, maar dan omgekeerd!
Pas jaren later was het van dat. Kwam ik een man tegen met meer ervaring dan ik. Nadat we een half jaar naar bed gingen met elkaar, vertelde hij dat hij zowaar een voorbindpiemel in huis had, waar zijn vorig lief hem al mee had genomen. In zijn kont, jawel. Vrouw neukt man, quoi. Opwindend, vond de feministe in mij.
We hadden het vooraf besproken. Of toch de essentie. Ik: ‘Doet het dan geen pijn?’ Hij: ‘Neuh. Je moet gewoon veel glijmiddel gebruiken.’
Een beetje kussen, wat gefrunnik hier en daar en vooral van onder bij hem. Hoe we het wisten weet ik niet, maar plots was het moment aangebroken. In plaats van gewoon te vrijen, haalde mijn geliefde een zwarte etui boven van onder het bed. Daar haalde hij het apparaat uit. Het bestond uit een soort harnas dat je aantrekt om te gaan muurklimmen, maar dan in zwart leer, en uit de voorbindpenis, in klassiek dildoroze.
Hij had een erectie, maar ik wist alleen dat het mij te écht werd. Ik had er helemaal geen zin meer in. Mijn feministische fantasie viel ter plekke dood, toen ik – gevoelige lezers stoppen nú met lezen! – zijn kontgaatje zag.
Dit was veruit het meest idiote dat ik ooit had willen doen op seksueel vlak, en geloof mij, ik heb al veel stomme dingen gedaan op seksueel vlak. Dit overtrof alles.
“Ik trok als een razende want ik wilde alleen maar dat het zo snel mogelijk achter de rug was.”
Toch hield ik me sterk, want je bent een vrouw uit één stuk of je bent het niet. Dus deed ik het. Het was vooral moeilijk en ongemakkelijk. Missionarishouding, maar in dit geval lag hij vanonder. Wat vermoeiend zeg, om zo de hele tijd op je handen en armen te moeten steunen. Het doen, betekende vooral heel zachtjes en langzaam bewegen, anders deed het pijn. Mijn geliefde genoot wel. Hij duwde mijn hand rond zijn penis, want ik moest hem tegelijk aftrekken. Ik trok als een razende want ik wilde alleen maar dat het zo snel mogelijk achter de rug was.
Waarschijnlijk heeft het maar een paar minuten geduurd, maar in mijn beleving leek het een eeuwigheid.
Maar dan toch. Hij kreunde. Klaar. Ik ben nog nooit zo opgelucht geweest met een orgasme van een man.
En dan vandaag, zoveel jaar later.
Misschien ging het al die tijd dáár om, maak ik mezelf nu, achteraf, wijs. Zó hard werken om een ander te laten klaarkomen? Dat klinkt, euhm, als mannenwerk. Het hoeft niet meer zo nodig, voelen wat het is om een man te zijn.
Fuck mijn verbeelding.
Schrijf je reactie